Emigracja a tożsamość narodowa – czyli jak tworzą się obywatele ‘’dwunarodowi’’

Emigrant – tak o sobie może powiedzieć wielu Polaków. Emigracja stała się dla większości z nas szansą na lepsze życie. Już ponad 2 miliony polskich obywateli żyje poza granicami naszego kraju. Czy ma to wpływ na naszą tożsamość narodową? Czy nie istnieje ryzyko, że zjawisko masowego opuszczania własnego kraju, spowoduje utratę naszej polskości?

Żyjąc za granicą trzeba nauczyć się funkcjonować w nowym społeczeństwie, w którym obowiązują inne zwyczaje, mówi się innym językiem, obchodzi inne święta narodowe, czy chociażby je się inne potrawy. Każdy emigrant chcąc nie chcąc dostosowuje swoje życie do nowej sytuacji. Uczy się języka, poznaje nowych ludzi, obserwuje ich życie i część tych nowych nawyków sam przejmuje. Dzieję się tak, ponieważ z czasem wydaje się to nam – emigrantom zupełnie normalnym zachowaniem. Dopiero kiedy przyjeżdża do nas ktoś, kto na co dzień mieszka w Polsce, widzimy, że zwraca on z zaciekawieniem uwagę na zwyczaje panujące w koło, te które nam wydają się już zupełną codziennością.

Emigrantów można podzielić na dwie kategorie:
– tych którzy wyjechali w celach zarobkowych, odkładają zarobione za granicą pieniądze, po to aby w przyszłości wrócić do kraju,
– oraz tych którzy nie zamierzają wracać do kraju, chcą resztę swojego życia spędzić na emigracji.
Ci ludzie, którzy wyjechali w celach zarobkowych czują się często najbardziej zagubieni. Mieszkając za granicą, traktują to miejsce nie jako dom, ale miejsce tymczasowego pobytu. Nie czują się w kraju, w którym często spędzają długie lata, jak u siebie. Cały czas domem jest dla nich Polska. Jednak z upływem lat, w wyniku przejmowania nawyków ze społeczeństwa w którym obecnie żyją, dzieje się tak, że osoby te nie mają swojego miejsca już nigdzie. Polska, kraj wymarzony, za którym tęsknią i w którym chcieliby żyć, staje dla nich miejscem, do którego czują, że już nie całkiem pasują. Dzieje się tak dlatego, gdyż długie lata spędzone na emigracji zmieniają nas. Kształtują naszą tożsamość na nowo. Mamy wiele cech polskich, gdyż Polakami jesteśmy od urodzenia, to Polska nas wychowała, ale nabieramy też wielu nowych cech z kraju w którym obecnie żyjemy. Ten kraj również kształtuje naszą tożsamość i pozostawia w niej ślady nie do wymazania.

Emigracja tworzy więc obywateli, którzy ani w kraju z którego pochodzą, ani w kraju do którego wyjechali w celach zarobkowych, nie czują się jakby byli u siebie. Na emigracji odczuwamy tęsknotę za krajem rodzinnym, za językiem polskim, za polskim jedzeniem, za atmosferą polskich miast. Kiedy jesteśmy już w Polsce to nadal odczuwamy pewną pustkę, gdyż czujemy że nie do końca już pasujemy do naszego kraju. Coś w nas się zmieniło, nabraliśmy wielu nowych cech od innego społeczeństwa i teraz ciężko jest się nam dopasować do polskiego ‘’rytmu’’ życia. Nasza tożsamość narodowa już nie jest narodowa, ale ‘’dwunarodowa’’, gdyż kraj w którym żyjemy długie lata, odciska na nas swoje piętno i już zawsze będziemy się różnić od tych Polaków, którzy nie zaznali życia na emigracji.